Ik droomde van een leeg document. Het liep tegen vieren op een donderdagmiddag. Ik zat op het punt om het op te geven, om dan maar een week over te slaan. Ik dacht aan het afgelopen jaar waarin dat buiten de zomervakantie drie keer was gebeurd. Los daarvan had ik iedere keer wel wat. Soms met veel wringen en persen, soms met gemak.

Ik zou er graag mijn werk van maken, columns schrijven. Ik zou graag meer mensen bereiken. Daarmee wil ik mijn huidige aanhang niet tekortdoen. Soms doe ik net of ik één van jullie een brief schrijf. Al doende heb ik die persoon in gedachten. Misschien ben jij het wel deze keer.

Ik eis van mezelf dat ik elke week een stukje schrijf. Zo bewijs ik dat ik het kan, dat ik kan blijven presteren. Ik wil de redactie van dat tijdschrift of die website laten zien dat ik iemand ben waar je op kunt bouwen.

Intussen onderneem ik bar weinig om me kenbaar te maken. Ik mis het gen om op sociale media te roepen. Ik ken de juiste mensen nog niet. De juiste mensen kennen mij nog niet. Ik heb een hekel aan netwerken, zowel aan het werkwoord zelf als aan het doen. Je kunt op mijn grafsteen zetten: ‘Hij netwerkte niet.’

Dat heeft als gevolg dat ik op dit moment niet verder kom dan dit blog. Natuurlijk, ik weet ook wel dat het een succes is, maar ieder stadium verlangt een volgend stadium. En als het stadium dat niet doet, dan ik wel.

Het is tijd voor een volgende stap en daar kan ik je hulp bij gebruiken. Zie het als iets terug doen voor de gratis verstrekte teksten, of gewoon als een gunst.

In de eerste plaats mag je heel hard positief denken en het mij vanuit je hart gunnen dat ik in het komende jaar op enigerlei wijze een groter publiek kan bereiken. Maak er voor mijn part een kerstgedachte van, een soort goed doel.

Ten tweede zou ik je willen vragen, en dit valt me erg zwaar, jouw netwerken in te zetten. Ga bijvoorbeeld de link van je favoriete blog van het afgelopen jaar delen in al je facebooks, twitters, linkedins en wat dies meer zij. Mijn dank zal groot zijn.

Zelf moet ik ook aan de bak. Ik moet gerichter aan de slag. Ik heb, behalve dit voornemen, echter geen idee waar te beginnen. Tips zijn welkom.

Misschien is dit juist een oefening in tevreden zijn met wat ik heb. Kijk nou, ik zit bijna aan de vijfenzeventig blogs, zomaar, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En waar gaan ze nou helemaal over? Misschien: het alledaagse een beetje glans geven.

Daar ga ik dan maar mee door. Er komen vast weer kleine belevenissen of ideeën en gedachten die de lege documenten kunnen vullen. Ik blijf elke week op deze plek een blog publiceren. Alleen de komende twee sla ik even over. Dan weet je dat alvast.