Ik kroop midden in de nacht op de bank, zoals ik een enkele keer doe, en kon de slaap niet meer vatten. De nieuwe lampen van de naburige flat schenen zo fel de kamer in dat mijn ogen weigerden te sluiten. Daar was, bedacht ik later, een remedie tegen: rolgordijnen omlaag. Dat hielp echter niet tegen de verstoring van de natuur. Lichtvervuiling staat juist volop in de schijnwerpers. Bomen, vogels, insecten en andere kleine dieren hebben er last van. Om nog maar niet te spreken van de energieverspilling die ermee gepaard gaat. Het is daarom des te curieuzer dat een grootschalige, als duurzaam aangemerkte renovatie deze uitbundigheid van lichtstralen tot gevolg heeft.

Ik in de pen. Van mijn eerste bericht aan het vastgoedbedrijf, dat via een online formulier moest, waren stijl en inhoud nog niet erg sterk. Er kwam vlot een tegenvallende reactie: ‘We hebben het besproken in het projectteam, de verlichting voldoet aan de norm.’ Het was niet duidelijk op welke norm werd gedoeld. Op mijn reactie kwam geen antwoord. Op de mails aan een paar gemeenteraadsleden deed ik beter mijn best. Ik stuurde een foto mee waarop onder meer te zien is dat de lampen in de flat veel feller schijnen dan de straatverlichting nabij. I rest my case. Voor nu.

Inmiddels werken er meer mensen aan, die raadsleden met name, en een beleidsadviseur van de gemeente. Op instigatie van de laatste buigt het projectteam zich nogmaals over de kwestie. Onder lichte druk dus van de raadsleden. Van hen heeft eentje toegezegd bij uitblijven van resultaat vragen aan het college van B&W te stellen. Ze zijn niet zomaar van me af, dat mag blijken. Het begint een David en Goliath-dingetje te worden: de nietige bewoner tegen de vastgoedreus. Dat denk ik als ik ’s avonds uit het raam omhoogkijk naar de oplichtende trappenhuizen van de tienhoogflat.

Succes aan mijn kant is er als besloten wordt tot het dimmen van de lichten, het deels afschermen van de lampen of het aanbrengen van bewegingssensoren. Nog iets idioots is, hoewel ik toegeef dat dit op een vermoeden mijnerzijds berust, dat die trappenhuizen vrijwel niet worden gebruikt. Bij iedere portiek is een lift. Er zijn dus genoeg mogelijkheden om tot een oplossing te komen. Het zal wat kosten, dat is bij dergelijke blunders vaak het geval. Laat het projectteam maar tot een keuze komen, want ik ben bereid lang door te gaan. En een tikje hypomaan.