‘Luister, ik breek in en neem mee: dat B-merk elektrische heggenschaar.’
‘Oké, nu ik, ik breek in en neem mee: een elektrische heggenschaar en een zadeltas met een bevestigingssysteem die alleen op dat ene fiets past, met daarin plakspullen en zo’n handig mini tool, als een zakmes uitklapbaar, met zeker acht functies.’
‘En ik breek in en neem mee: de heggenschaar, een zadeltas met inhoud en een plastic gereedschapskistje met onder meer een set steeksleutels erin, die de inmiddels vorige eigenaar van zijn vader meekreeg toen hij op zichzelf ging wonen, plus ander klein gereedschap dat op zich niet heel veel waard is, maar wel aardig wat kost als je het nieuw moet aanschaffen en waarvan je bovendien niet precies meer weet wat het was en daar pas achter komt op het moment dat je het nodig hebt en dan eerst naar de bouwmarkt moet voordat je verder kunt met je klus.’
‘Oké, ik breek in en neem mee: een heggenschaar, zadeltas, gereedschapskist en een eh… een handsnoeizaag!’
‘Goeie, daar krijgen we vast een euro voor.’
‘Zul je zien dat ze die over een maand pas missen, als er een tak van de perenboom af moet. Lekker voor ze. Nou jij weer.’
‘Nee, volgens mij hebben we het: heggenschaar, zadeltas, handsnoei-, nee wacht, eerst het gereedschapskistje, dat draag jij, en als laatste de handsnoeizaag.’
‘Bijna af, maar klopt. Mooi.’
‘Chill, dan kunnen we, het wordt al licht, lopen gast.’
‘Nee wacht, dude, ik weet nog wat. Ik weet ‘m. Ik breek in en laat staan: een e-bike die voor meer dan 2500 euro is verzekerd en waarvan het ringslot met een beetje moeite te kraken is.’
‘O ja, en ik, ik laat hangen: die Gazelle Puerto hybride met formidabel klassiek frame, die best nog wat op zal brengen, tweehonderd op z’n minst, en die helemaal zonder slot voor het grijpen aan een balk hangt.’
Sukkels.
—
Dit was een intermezzo, zaterdag weer een regulier blog
Nooit niks 