Melanie sprak haar veto uit over het blog dat ik hier gepland had. Dat recht heeft ze als het om persoonlijke zaken gaat, zeker wanneer het seks betreft. Niet iedereen hoeft van alles op de hoogte te zijn.

Later kon ik haar overtuigen het verhaal toch de wereld in te laten. Mijn sterkste argument, waar zij gevoelig voor bleek, was dat het om een van mijn beste blogs ooit ging. Ze gaf toe er ook na de derde keer lezen hard om te moeten lachen en wilde me deze mogelijkheid om mijn schrijfkunst te etaleren niet ontnemen.

Na haar schoorvoetende instemming plande ik het voor vandaag, vrijdag 9 oktober, in als bericht. Te elfder ure rees bij mijzelf twijfel. Wie mijn werk kent, weet dat ik het niet schuw me bloot te geven. Het gaat me toch te ver om een ander er zo nadrukkelijk bij te betrekken. Ze is nog jarig ook vandaag.

Zonder blog zit ik met de handen in het figuurlijke haar. Ik krijg het niet meer voor elkaar om buiten de vakantie om een week over te slaan. Sommigen, waaronder mijn moeder en mijn schoonmoeder, rekenen gewoon op een stukje aan het eind van de week. Die zitten zich al af te vragen waar het nou toch blijft. Daarbij heb ik uiteraard mijn jaarlijkse quotum te halen.

Ik weet het goed gemaakt. Ik draag dit blog op aan mijn allerliefste. Je kunt haar feliciteren met haar 47^e (toch weer iets onthuld). Hieronder (alleen vandaag) haar mailadres.