Sorry, ik ben laat. Gistermiddag kon ik niet schrijven. Rond lunchtijd werd een Bluesound Powernode 2i bezorgd, streamer en versterker. Mannendingetje, zou je zeggen, regelrechte rukkerij, maar toen het apparaat er eenmaal stond, moest Melanie haar scepsis, met name ingegeven door de kosten die ermee gemoeid waren, laten varen en kon ze niet anders dan het geluid waarderen.
Mijn plan was geweest om de doos nog een nacht dicht te laten en het genot op te bouwen. Zo zou ik ook gelegenheid hebben gehad je op tijd van een blog te voorzien. Mislukt. Ik moest mijn nieuwe liefde meteen uitpakken om te weten hoe ze voelde. Vervolgens zien hoe ze op haar plek zou staan. De stappen daarna konden niet uitblijven: luidsprekers eraan, stroom erop. Spanning ten top. Van de eerste luistersensatie maakte mijn hart een sprong. Er zat diepte in, en scherpte. Het sprankelde. Ik was er verbaasd over wat die twintig jaar oude beestjes links en rechts nog voort konden brengen. Dit was volwassenheid. Dit was de sprong voorwaarts waar ik op had gehoopt. Na een tijd zoeken en overwegen stond dit er maar mooi. Lekker! Ik geef toe, het blijft een mannending.
Pas bij het aansluiten van de tv kwamen de problemen. Ze kostten me de rest van de middag. Er kwam een mail naar de winkel bij kijken. Weer zenuwen, want als dit niet zou lukken, hadden we een voor de helft waardeloos apparaat in huis. Het lukte. Alleen had ik nog geen stukje. Nu dan.
Nooit niks 