We hebben een periode gekend dat ik erotische verhalen schreef, niet al te subtiel, bedoeld voor Melanie. Je moet als echtgenoot soms wat om het vuur gaande te houden. Mee eens, mannen?

Er lagen nog steeds wat A4’tjes onder het tafeltje dat dienstdoet als nachtkastje. Bij het opruimen van de slaapkamer vroeg ik Melanie of die een keer weg mochten. Voor mijn archief is het atypische werk altijd nog digitaal opgeslagen. ‘Als je ze maar wel discreet de deur uit doet’, zei ze benauwd. Dat beloofde ik en gooide ze in de hal in de oud-papiermand.

Zaterdagochtend, op weg naar de ondergrondse container, was ik de hete schrijfsels helemaal vergeten, totdat vlak voor het inwerpen de vellen tussen een paar kranten vandaan schoven en de wind vat kreeg op twee ervan. Het eerste kon ik, terwijl ik mijn ene schoen op de rest zette, met een ferme stap onder de andere vangen. Het tweede fladderde over de stoep bij me vandaan. Dat er net een dame achter een rollator aankwam, zou geluk geweest kunnen zijn, of juist niet. Het papier kwam voor een wieltje terecht en de vrouw hoefde maar een kleine beweging te maken om het daar te fixeren. Het was in ieder geval geluk, vond ik, dat het oudje te stram was om te bukken. Ze probeerde het niet eens.

De rest van mijn opwindende oeuvre stevig vastklemmend, liep ik op de vrouw toe, bedankte haar met een geknepen glimlach en raapte vlug Natasja gaat solliciteren van straat.