Daar gaat mijn beginzin. Ik was van plan geweest me hardop af te vragen waarom, ondanks dat van vrijwel alles de prijs stijgt, die van een liter halfvolle melk hetzelfde blijft. Maar nu zie ik net dat de online supermarkt zes cent meer vraagt dan voorheen. Nog een schijntje. Het kan bijna niet anders dan dat er een pervers mechanisme achter schuilgaat. Dat was voor mij kortgeleden reden, onder andere, om over te stappen op biologische melk.
Mooier zou zijn om helemaal van de uier af te gaan. Daar wringt het. Ik ben van jongs af aan op melk verzot. Ook mijn eigen kinderen hebben het met de paplepel ingegoten gekregen. Merkwaardig, zullen we over een paar decennia zeggen, iets nuttigen wat de natuur eigenlijk heeft bedacht voor kalveren.
Dus ligt het voor de hand om nu, na de vleesconsumptie hier te huize te hebben gedecimeerd, over te stappen op een dieet zonder zuivel. Had ik al gezegd dat er iets wringt? Er gaat bij de lunch met een broodje kaas niets boven een beker of twee. Die kaas is waarschijnlijk nog een groter probleem om achterwege te laten, maar ik wil me eerst toeleggen op het uitbannen van de melk.
Het is een ambitieus project. Het makkelijkst zou zijn het helemaal niet meer te kopen, daar heb ik over gedacht. Zoals gezegd zijn er nog andere mensen van afhankelijk, Melanie overigens niet, die heeft de stap lang geleden al gezet, geen druppel meer, waarvoor hulde. Ik kan echter niet zomaar de gevolgen van mijn veranderende visie aan de kinderen opdringen. En vooralsnog, zolang er pakken in de koelkast liggen of op tafel staan, zijn die niet veilig voor mij.
Het zou een ferme discipline vereisen wel van de drank af te blijven, een rechte rug, ruggengraat überhaupt. Uit het verleden, recent nog bij het voornemen niet naar het WK te kijken, is gebleken dat op dat vlak wat te wensen over is. Er zal een andere strategie van stal moeten worden gehaald. Daar ga ik de komende tijd eens uitgebreid op broeden. O ja, eieren, bij het consumeren daarvan kun je ook vraagtekens plaatsen. Het is geen makkelijke tijd.