Onze jongste heet Meck. Die naam komt niet veel voor in Nederland. In de afgelopen tien jaar zijn er tien jongens zo genoemd. Een betekenis van de naam is niet te vinden. Laten we er daarom van uitgaan dat die er niet is. Er zit wel een verhaal aan vast, een sprookje beter gezegd.

In de zomer verbleef Melanie met een vriendin en de kinderen enkele dagen in een vakantiehuisje in Maarn. Op zoek naar de kortste weg naar het zwemmeer pakte ze er een fietskaart bij. Haar oog viel op het gestileerde zwarte tentje van camping Meck. Praktisch om de hoek.

Het is verre van toevallig dat onze jongen van elf ook zo heet. Een jaar voor zijn geboorte fietsten we met zijn broer in de omgeving van Utrecht. We belandden op een camping in Maarsbergen. De campinghouder had zijn nering zijn eigen voornaam gegeven. Het was een sympathieke man en de naam stond ons aan. We noteerden die ergens of hielden hem in ons achterhoofd, voor het geval er een tweede kind zou komen. Aldus geschiedde.

We wilden nog een geboortekaartje sturen, maar zoals dat gaat, is het daar niet van gekomen.

Begrijpelijk dat het de man niet onbewogen liet, toen deze zomer uit het niets een naar hem vernoemd jongetje op de stoep stond. Hij ontving Meck en Melanie hartelijk en verontschuldigde zich dat hij niet zijn beste kleding aanhad voor de foto.

Het bij die ontmoeting toegezegde T-shirt, met naam uiteraard, bracht hij op een zondag in september zelf langs. Bij een kop koffie vertelde hij eigenlijk Marius te heten. Vanwege zijn haardracht waren zijn klasgenoten op de technische school hem Meck gaan noemen. Zijn korte haar zou hebben geleken op dat van een stripfiguur uit een tijdschrift, hij wist niet zeker welk. Steeds meer mensen gingen hem zo noemen. ‘Spreek ik met Meck?’ vroegen ze aan de telefoon. Voor het gemak nam hij uiteindelijk ook maar op met die naam.

Hij wist echter niet hoe hem te schrijven. Het kon Mac zijn. Met een e en ck vond hij mooier. Zijn keus. Konden wij mee leven.

De vraag in welk tijdschrift de strip had gestaan, liet hem na die zondag blijkbaar niet los. Een paar weken later ontving Melanie een appje met een foto van een Panorama uit 1963. Had hij online opgeduikeld en aangeschaft.

De strip achterop heet Mecki in het land der Snurkjes. En Mecki is een egel. De stekels kun je inderdaad aanzien voor kort haar. Het karakter stamt uit een Duitse poppenserie. Die heeft weer zijn oorsprong in een sprookje van de gebroeders Grimm uit 1843, Der Hase und der Igel. De egel weet door een list keer op keer een hardloopwedstrijd te winnen van de haas, die na de vierenzeventigste keer dood neervalt.

Laat ik dit sprookje, in een bewerking van Jacques Vriens, nou zo vaak voor het slapengaan hebben voorgelezen, niet wetende dat een van de jochies naast me zijn naam aan die slimme egel te danken had.