Methotrexaat is een medicijn tegen reuma. Het heeft maanden geduurd voor ik de naam zonder hakkelen uit mijn hoofd wist. Ik maakte er steeds ‘metrothexaat’ van. Eens per week neem ik het in.  Bij de eerste uitgifte werd me bij de apotheek op het hart gedrukt alvorens de pilletjes uit de strip te drukken, de kraan aan te zetten. Zo kon ik direct, zonder iets aan te raken, mijn handen wassen. In het lichaam doet de stof zijn werk, daarbuiten is hij erg schadelijk. Rommel natuurlijk, maar ik slik het nu zo’n anderhalf jaar en het lijkt te werken.

Na langdurig gebruik kan er schade aan de lever optreden. Dat is een goede reden om die andere schadelijke factor te minimaliseren: alcoholinname. Paradoxaal genoeg heeft het gebruik van het medicijn juist aangezet tot meer drinken.

Toen anderhalf jaar geleden de methotrexaat op mijn pad kwam, had ik al een beetje genoeg van bier drinken. Het bericht dat het medicijn en alcohol niet goed samengingen, kwam me wel goed van pas. Ik merkte een lichte afhankelijkheid ontwikkeld te hebben. En aan afhankelijkheid heb ik een broertje dood, veel meer nog dan aan mogelijke gezondheidsschade. Ik ga toch een keer, cru gezegd.

Met roken kon het me ook niet zoveel schelen dat mijn longen naar de mallemoer gingen. Ik baalde er vooral van dat ik die sjekkies móest roken. Na veel oprechte pogingen heb ik me daar uiteindelijk van bevrijd. Ik heb nu ruim vijf jaar niet gerookt, zou er af en toe best nog eentje op willen steken, maar weet dat die ene een nieuwe keten in gang zet.

Na het starten met de pilletjes, stopte ik dus helemaal met drinken. Geen probleem.

Een paar maanden later vroeg ik de reumatoloog of af en toe een glas tijdens een etentje of een feestelijke gelegenheid mogelijk was. Volgens haar waren de regels niet zo strikt als ik had gedacht. Een beetje mocht wel, ‘maar in ieder geval niet op de dag van inname en zeker niet meer dan twee glazen per dag’.

Dat vul ik nu keurig in.

De glazen zijn blikjes of flesjes, best wat meer dus. In de tussentijd heb ik nog een keer geprobeerd helemaal te stoppen. Dat beviel weer goed en ik hield vol tot ons huwelijksjubileum. Dan mocht ik wel een glas of twee, vond ik. Het volgende weekend was er weer een gelegenheid. Het weekend daarop was het weekend zelf gelegenheid genoeg. Razendsnel vond ik me terug op een hellend vlak.

Om die reden is minderen, wat ik meer dan eens geprobeerd heb, niet echt een optie. Met bier in huis is er altijd wel een reden te bedenken om een blik of een fles open te trekken. Als het niet in huis is, is de supermarkt vlakbij. Ik moet helaas toegeven dat de afhankelijkheid diep zit. Mogelijk is het nu wel de methotrexaat die me behoedt voor het uitgroeien van een onschuldige gewoonte in een gemene verslaving.

Het zou ook kunnen dat het al zover is.