Nu mijn wangen en kin weer kaal zijn, oog ik volgens Melanie tien jaar jonger. Ik weet niet of ik daar blij mee ben. Ik zal het me toch niet ingebeeld hebben dat ik de afgelopen tijd met meer respect en welwillender werd bejegend door onbekenden, misschien ook door bekenden. Zonder dat mensen zich er bewust van waren, reageerden ze anders. Om iets gedaan te krijgen, bijvoorbeeld het ontvangen van een groet of een glimlach, hoefde ik me minder in te spannen. Die grijzende gezichtsbeharing kreeg veel gedaan. Zonder zou je me aan kunnen zien voor een gewiekste makelaar of een gladde advocaat, mét was ik meer van de straat. De levenservaring spatte ervan af.

Het baardje is weer weg. Het is door de afvoer gespoeld. De haartjes waren er maar een paar maanden. In januari vond ik het na even niet scheren wel goed staan en heb ik het zo gelaten. Tot ik er deze week ineens genoeg van had. Ik mis hem toch wel, merk ik. Binnen twee weken is hij terug, als ik dat wil. Ik weet nog niet of het echt iets voor mij is.

Het is ook een praktische kwestie. Een baard laten staan blijkt niet minder werk dan regelmatig scheren. Scheren moet ik toch. Mijn schedel wil ik eens in de paar dagen laten glimmen. Wat daar nog groeit, benadrukt vooral wat er niet meer groeit. Daar heb ik lang geleden mee leren leven. Het moet wel gebeuren.

Als ik daarmee bezig was, gingen meteen stukjes wang, onderlip en nek mee. Het hoefde niet super strak gestileerd, maar mocht ook geen wildgroei worden. Zie hoeveel aandacht er kan worden besteed aan een achteloos ogend uiterlijk.

En dan heb ik het nog niet gehad over het op lengte houden. Daar kon ik zo tegenop zien. Twee keer per week moest de baardtrimmer erlangs. Als ik dat net gedaan had, vond ik de haren eigenlijk te kort. Ergens tussen dat moment en de volgende keer was het precies goed, maar slechts voor een dag. De juiste stand vinden en dagelijks aan de slag was me te veel.

Er kwam nog bij dat de accu van de baardtrimmer lam was. Hij laadde niet meer op. De enige mogelijkheid om hem te gebruiken was met het netsnoer. In de badkamer is wel een spiegel maar geen stopcontact. Op de overloop is een stopcontact maar geen spiegel. Ik moest in het halfdonker op gevoel trimmen, dan naar de badkamer lopen, inspecteren en terug voor de gemiste stukjes, tot drie of vier keer toe.

Op de overloop ontbreekt ook nog een wasbak, waar de haartjes keurig in konden vallen om later makkelijk weg te spoelen. De stofzuiger kwam eraan te pas om de sporen te verwijderen. Als die net beneden stond, veegde ik ze maar flauwtjes tegen de plint.

Mocht ik toch weer behoefte krijgen om wat ouder te lijken, zal er iets moeten veranderen. Ik dacht aan een spiegel boven het stopcontact op de overloop, met een lamp erboven en een wasbak eronder.