Onze winterzwemclub heet Met gezonde tegenzin, afgekort MGT, en bestaat onder die naam ruim twintig jaar. Het was oorspronkelijk de titel voor het blaadje dat nog sporadisch en in zeer afgeslankte vorm verschijnt.

Ik heb er samen met Els, die inmiddels verder weg woont, in het begin zorg voor gedragen. Toen had het een strak uiterlijk, keurig in kolommen ingedeeld. Later nam Guda het over, die helaas niet meer naar de Plas kan komen, en was de vorm vrijer. Vooral in de omslagen legde ze veel creativiteit. Jan verzorgde vanaf het begin de rubriek Temperatoernaja Gazeta, waarin wetenswaardigheden over onder meer het temperatuurverloop van het water, volop statistieken en records. Verder stond het iedereen vrij bijdragen te leveren. Het was gezien de relatief kleine groep opmerkelijk dat het blad het nog zo lang heeft uitgehouden.

De club slonk echter zo dat er weinig te melden overbleef. Als er iets te delen was, konden Kees en Willem dat ook wel gewoon tegen elkaar zeggen. Ze hielden een paar jaar lang met z’n tweeën het vuurtje gaande. Yvon en Guda lieten zich toen ook af en toe zien. De activiteit bij de Plas was tot een minimum gedaald.

Misschien had het verband met het overlijden van George. Hij was een belangrijke motor achter allerlei activiteiten, iemand die mensen enthousiasmeerde en bij elkaar bracht. Hij had op een koude dag een stuk gezwommen. Hij was op het pad in elkaar gezakt. Robert, een andere zwemmer, trof hem daar even later levenloos aan.

Ooit waren er zo’n twintig mensen die zich met enige regelmaat in het koude water waagden. Er waren goed bezochte herfstduiken, vollemaan duiken, voorjaarsduiken en nieuwjaarsduiken. Alleen de laatste is overgebleven, of weer in ere hersteld, dat weet ik niet precies.

Voor zover ik kan zien, heeft drie winters terug een kentering ingezet toen Frans zich bij het groepje voegde. Dat was wat anders, eentje erbij in plaats van eentje eraf. Het jaar daarop meldde ik me weer na lange tijd afwezigheid. Vorig jaar was een status quo. Dit najaar en begin winter maken we een ware opleving mee.

Kees, naamgenoot van die andere, is sinds oktober met pensioen en er weer vaak bij. Melanie, niet de mijne overigens, zwom tot begin december tot de helft van de Plas en terug, ruim tien minuten. Haar lijf is zeker winterzwemproof, maar ze kiest er vooralsnog voor verder te gaan in het zwembad. Jolande zien we soms. Mieke bij mooi weer. Van Piet weet ik dat hij de intentie heeft en de tijd om vaker te verschijnen. En er zijn twee veelbelovende nieuwkomers op het front. Cor maakt weinig heisa en kan zich qua gezwommen tijd al meten met de doorgewinterde badgasten. Voor Annemarie lijkt het zich blootstellen aan de kou ook geen probleem.

Zo krijgt de club weer kleur op de wangen. We hebben met het warme najaar gelegenheid gehad goed op te laden voor de komende maanden. Het water schommelt de laatste weken rond zeven graden. Ruimschoots voldoende voor tegenzin, een gezonde welteverstaan.