Melanie en ik zijn, naast dat we elkaar dagelijks zagen, maanden verbonden geweest via de app Zoek vrienden. Na het eerste proberen hebben we de functie niet meer uitgezet.

Ik keek het meest. Zij heeft er nooit een gewoonte van gemaakt. Het was niet zo interessant om te zien dat ik nog steeds thuis zat, boodschappen deed of misschien een uurtje bij de plas lag. Als ik dan toch een keer op pad was, dacht ze er meestal niet aan om te kijken.

Dat deed ik altijd wel. Soms stuurde ik haar een schermafbeelding, zodat ze zelf ook kon zien waar ze uithing. Soms was het echt praktisch, bijvoorbeeld om te zien of ze al van haar werk vertrokken was en hoe ver onderweg. Dan wist ik vrij nauwkeurig wanneer het eten op tafel kon. Als ze een avond op stap was, wist ik of het de moeite loonde een nieuwe aflevering te starten. Ja, het was best handig.

Tot we toe waren aan een breuk en recht konden doen aan de gevoelens dat de app belachelijk en afkeurenswaardig is. Zij ging met de kinderen een kleine week fietsen. Ik wist vooraf dat ik er geen genoeg van zou krijgen hun locatie na te gaan en heb haar daarom gevraagd de vriendschap op te zeggen. Alleen zij kon dat, zodat ik haar niet meer kon volgen.

We zijn nu een dag of vier gescheiden. Ik vertrouw erop dat ze is waar ze wezen moet en zie haar wel weer verschijnen.