Ik rol van het ene project in het andere. Melanie heeft me gewaarschuwd eens een pauze tussendoor te nemen. Ik weet niet in hoeverre dit te maken heeft met haar wens dat ik ook wat aan het huishouden doe. Laten we ervan uitgaan dat het haar om mijn welzijn te doen is. En het hare. Ze zal er soms wel zot van worden om weer iets ter overweging voorgelegd te krijgen, hoewel ze ook vaak te kennen geeft graag mee te denken.

Het laatste project deze week was het maken van een boekje ter nagedachtenis van een winterzwemmer, die vorige week in de plas verdronk. Daar kon ze niet veel bij helpen, al was het maar omdat ik het in no time in elkaar heb gezet. Los van de aanleiding was het leuk werk.

Voor die tijd was ik druk met het ontwerpen van een flyer voor mijn wandelcoachpraktijk. Het slokte me geheel op. Tussendoor was het nog gelukt een blog te schrijven, een matig blog weliswaar. De flyer is nu precies hoe ik hem hebben wil. Ik kijk uit naar de levering van het drukwerk. Het verspreiden ervan zal, hoewel mijn vingers jeuken, even moeten wachten.

Intussen komt de verschijningsdatum van Er zijn zoete appels zat in zicht. Daaromheen is ook de nodige inspanning vereist. Ik dacht alvast te beginnen met het schrijven van een pakkend persbericht en wilde het er met Melanie over hebben. Ik vroeg wat volgens haar mijn unique selling point is. Daar greep ze in.