Ik heb nieuwe pillen gehaald bij de apotheek. Het is een middel dat ik niet eerder heb gebruikt. De assistente zei erbij dat ik niet in de zon mocht. Ik nam die mededeling eerst gewoon aan. Ze liep vervolgens naar achteren om een briefje met een herhaalrecept te halen. Meestal wordt de soep niet zo heet gegeten als het aankomt op bijwerkingen en voorschriften. Toen ze terug was, vroeg ik daarom hoe strikt die regel was, of een halfuurtje per dag bijvoorbeeld wel kon. Geen sprake van.

Het medicijn moet mijn bloeddruk verlagen. Daar heb ik al tabletten voor, die werken niet afdoende. Daarnaast hebben mijn nieren een beetje hulp nodig om meer kalium weg te werken. Door jarenlang lithiumgebruik (sinds 1997) is de functie van die organen verminderd. Dat resulteert erin dat ik erg veel plas. (Over de praktische problemen daarbij heb ik eerder al eens geschreven.) Een dag lang urine opvangen leverde een indrukwekkende hoeveelheid op: ruim 10 liter. Dat betekent dat ik minimaal zoveel drink. Er verdwijnt ook nog vocht in de vorm van zweet. Er gaat in de loop van een dag inderdaad heel wat in, voornamelijk water. Daar is mee te leven.

Terug naar de bloeddruk. Die is te hoog. Op de korte termijn is dat geen probleem. Er is me verteld dat ik vooral na jaren ermee rondlopen een groter risico loop op een aandoening van hart en vaten, laten we zeggen een infarct. Daar moet iets aan gedaan worden.

Ik begrijp dat de apothekersassistente duidelijk moet zijn in haar boodschap. Het zou ook raar geweest zijn als ze die had afgezwakt: in de zon mag niet, maar omdat u het bent, staan we het oogluikend toe. Ongeloofwaardig. Zo is ze niet opgeleid. Dus sloeg ik er thuis nog een site op na, in de hoop wat relativering te vinden. Die vertelde hetzelfde verhaal: ‘blijf uit direct zonlicht, met name tussen 10:00 en 15:00’ en ‘blootstelling aan zonlicht, zelfs voor korte perioden kan van alles veroorzaken’ en ‘de kans op huidkanker neemt toe’.

Nu ben ik niet een overdreven zonaanbidder. Ik behoor op het veldje bij de Plas bijvoorbeeld niet tot de mensen die uren op hun handdoekje liggen te bakken. Ik probeer het weleens, maar heb er dan snel genoeg van. De momenten voor en na het zwemmen dat ik me laat opwarmen zou ik niet willen missen. Ik zie mezelf op een zomerdag ook niet van top tot teen ingepakt in ‘beschermende kleding, waaronder hoed en zonnebril’ en de onbedekte delen angstvallig insmeren met ‘een zonnebrandmiddel met een hoge beschermingsfactor’. Met het advies om ‘niet onder de zonnebank’ te gaan heb ik minder moeite.

Ik ben eens nagegaan wanneer ik me zoal blootstel aan zonlicht en of ik zonder zou kunnen. Daarna heb ik de specialist een bericht gestuurd dat ik het middel niet ga gebruiken. Ergens is een grens. Dit is voor mij een absolute ‘no go’. Ik ben graag buiten en wil dat zo houden. Dan maar een paar jaar eerder dood.