Tag: muziek

Pet

Geplaatst in blogGetagd , , , , ,

In de diepte van mijn laatste psychose bereikte me een nummer van Nat King Cole: Smile. Anders dan de titel doet vermoeden is het een intens droevig klinkend lied. Het is zoet en rauw tegelijk. De eerste regels gaan zo: Smile, though your heart is aching/ Smile, even though it’s breaking. Met wel meer dat pijn deed en brak, raakte dit een snaar.

Mooi eraan vind ik onder meer dat er geen structuur in zit van couplet en refrein, het meandert wat. En bevat dit: Light up your face with gladness/ Hide every trace of sadness. Zie hoe het drie keer rijmt. Als ik in hem of haar geloofde, zou ik dit als rechtstreeks werk van god beschouwen.

Het lied herinnert me keer op keer aan een zelf bedachte opdracht. In de hoop het een beetje heel te houden sluit ik het gebod in mijn hart. Ik oefen ermee, niet zoals je wellicht verwacht voor de spiegel, maar vooral wandelend en op de fiets. Zo’n beetje voor mezelf, onder de klep van mijn pet. De benodigde spieren blijken in onbruik te zijn geraakt. Ik moet moeite doen om die mondhoeken wat op te trekken.

Nazoeken leert dat de melodie filmmuziek is uit 1936 van ene Charles Chaplin, achttien jaar later van tekst voorzien door John Turner en Geoffrey Parsons. King Cole voerde het geheel als eerste uit. Er volgden daarna nog velen. Het lied is veel bekender dan ik dacht. Hoeveel mensen met mij oefenen op deze wijs hun glimlach?

Broeders

Geplaatst in blogGetagd ,

Sinds we streamen luister ik veel meer muziek, een waaier van genres en stijlen. De dag begint met gregoriaans. Ondertussen tik ik wat.

De klanken blijven verbonden met de ochtend dat ik het beste wakker werd ooit. Dat gebeurde in een refugio, toevluchtsoord voor pelgrims, in een woestijnachtig deel van Noord-Spanje. Het was een paar jaar voor de moderne pelgrimage naar Santiago de Compostela een echt hoge vlucht nam. Voor de Pyreneeën was mijn tocht nog solo, erna liep ik met een groepje andere jonge mensen. Ieder had zijn of haar beweegredenen. Veel religieus zat daar niet bij.

We sliepen die nacht in een van grof, grijs gesteente opgetrokken oase. De geestelijke die de tent runde, ook niet zo oud, had ons met overvloedig stromende vreugde ontvangen. Bij katholieke monniken is het vaak maar de vraag of het ze te doen is om het aanbidden van god of eerder om de toewijding op zich. Het ging deze man in mijn ogen toch zeker om het laatste.

Het leek er die ene ochtend op dat hij ermee de magie naar zijn hand kon zetten. Hij had een cd opgezet en het hele gebouwtje vulde zich met de stemmen van andere toegewijden, die me zo wonderlijk licht de nieuwe dag in droegen.

Melanie kan er niet goed tegen, die galmende broeders en zusters. Om de vrede te bewaren schakel ik, zodra haar stappen op de trap klinken, naar gemakkelijker liedjes, van bijvoorbeeld afspeellijst ’t Koffiehuis. Ik heb mijn portie goede start dan gehad.

Streamen

Geplaatst in blogGetagd , , ,

‘Draaien mensen die nog?’, merkte een vriendin laatst op over cd’s. Het dringt langzaam door dat een nieuw tijdperk al een poosje gaande is. Dat komt op het moment dat ik net twee nieuwe cd-kasten heb aangeschaft, met daarbij het plan de collectie netjes te rangschikken. De schijfjes van Melanie en van mij komen door elkaar te staan. Het gaat om ongeveer 250 stuks. Belangrijker dan het aantal is dat ze in de loop van dertig jaar zijn verzameld. Er zit geschiedenis in.

Na de aanschaf van mijn eerste cd-speler had ik nog net geld voor één cd, een aanbieding. Later is er druppelsgewijs wat bij gekomen. Er zitten minder gelukkige aankopen tussen, maar zeker ook favorieten van alle tijden. Deze laatste weken kocht ik vanwege de crisis en de hang naar het vertrouwde wat albums die ik ooit op vinyl had, en een paar die met het verdwijnen van de cassettebandjes verloren zijn gegaan. Ik tel de kosten maar niet op.

Bij de hernieuwde muziekinteresse komt de behoefte aan beter geluid. Daar hangt ook een aardig prijskaartje aan. Melanie is bereid mee te betalen. Dan moet er wel de mogelijkheid zijn om te streamen. Mee eens. Een cd-speler wordt overbodig. Scheelt een paar honderd euro. Belangrijk, want ik heb dus net geld gespendeerd aan die kasten, waarin de hoesjes straks keurig in het gelid staan. We zullen er soms nog met de ogen langsgaan, ze voorzichtig beroeren en vervolgens een gewenste titel online zoeken. Ik heb er buikpijn van.